چیزهایی هست که میدونیم.دیگه تکرار نمیکنم.
راه حل چیه.به جای این که اصرار داشته باشیم بر روند زندگی قبلی خودمون رو بیاریم به سبک زندگی جدید.باید هم سن من باشید تا بفهمید زندگی در شرایط جنگی چیه.
یادمه زمان جنگ که دختر نوجوانی بودم.حدود ۱۴ سال.از بس هی قصه کمبود قند و شکر رو میگفتن به کل بوسیدم گذاشتم کنار.
چند سال قند و چایی نمیخوردم.البته کوپن سهم پدر میشد که چای خور قهاری بود.ولی نمردم.شاخ و دم هم در نیاوردم.
وقتی شرایط مملکت به این صورت هست باید مثل گربه چهار دست و پا فرود بیایید.
گربه مرتضی علی که معرف حضورتون هست.یادمه در ایامی که کار میکردم یکی از همکاران گیاهخوار بود.خوش هیکل.زیبا.آدم حظ میکرد.مونده بودم چه جوری با خوردن عدسی و سبزیجات انرژی کسب میکنه.
جدا از بچه ها و جوان ها که احتیاج به پروتیین زیاد دارن.بقیه میتونیم رژیم های گیاهی رو تجربه کنیم.شاید به سلامت از این گردنه بگذریم.شاید هم نگذریم.با خداست.
نوشته بودن تعداد زیادی از رستوران ها و غذا خوری ها تعطیل شدن.یه کم ابتکار به خرج بدید.غذاهای جدید خلق کنید.بدون گوشت و مرغ.
شاید نخوردن این گوشت و مرغ ها سلامتی ما رو بیشتر تضمین کنه.
یه بار دو ماه پیش با یکی از دوستان بیرون میچرخیدیم.عادت دارم سر ساعت ۱۲ نهار بخورم.کشون کشون بردمش یک رستوران که کباب بخوریم.
به ما گفتن چون برای یک مهمانی نهار رزرو شده باید برید یک ساعت بعد برگردید.
منم که حساس و گرسنه،رفتیم یک رستوران دیگه.
خوب ساعت مثلا ۱۲ و ربع بود.گفتن چون دیشب خیلی شلوغ بوده غذا آماده نداریم.گفتیم بابا یه چیزی بدید ما بخو ریم.گفتن پیش غذا داریم.دو تا سوپ گرفتیم با یه کشک و بادمجان و یک میرزا قاسمی سیر شدیم و تموم.کلی هم خندیدیم.گفتیم ببین چه دست به یکی کردن به ما غذا ندن.
خلاصه که این نیز بگذرد.
یه بار هم دوسه ماه پیش به یکی از رستوران های معروف رفتیم.من باقالی پلو با گوشت گرفتم.دوستم ته چین مرغ.
مرغ بو میداد.دوستم در منزل مسموم شد.رستوران از این رستوارن ها بود که آدم روش نمیشه به گارسن هاش چیزی بگه.ولی شرایط این هست.
من شرط بلاغ با تو گویم.تو خواه پند گیر خواه ملال.
درباره این سایت